"...เกิดขึ้น ...ตั้งอยู่ ...แล ดับไป."
"...เหลืออีกเพียงขั้นเดียว เรา. ก็จะจำกันไม่ได้อีกต่อไปแล้วสินะ."
สายลมอ่อนพัดโชยผ้าม่านสีขาวผืนเบาบางปลิวพลิ้วไหวไปตามแรงลม
บรรยากาศยังคงเงียบสงบ
"...เจอสิ."
"...แล้วเราจะได้พบเจอกันใน ความรู้สึกดีๆ."
รอยยิ้มแสนแผ่วเบาครั้งสุดท้ายของ เขา พลันสงบลง
เช่นเดียวกับ ลมหายใจ สุดท้ายของ เขา
แล ดวงตา ของ เขา ค่อยๆปิดลง
บรรยากาศยังคงเงียบสงบ
ภาพค่อยๆมืดลง
...
..
.
.
-กรรมานัตตา-
ปล.ขอบคุณ เธอ สำหรับบทสนทนาแห่งวันวานแลกำลังใจดีๆที่มีให้แก่กัน.
ขอธรรมคุ้มครอง.
เดินทางกันต่อไป เหลืออีกเพียงแค่ ขั้นเดียว.
แด่ คนรัก แห่งเรา.
ภาพประกอบ : ณัฐพันธ์ ปิ่นทวีเกียรติ.
No comments:
Post a Comment